ခ်စ္ပန္းအေ၀ရာ

အေမ ဒီေန ့တစ္ေန ့လုံး ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းလွသည္။ ကြ်န္ေတာ္လည္း အေမကုိ ဘာေျပာရမွန္း မသိသျဖင့္ စာေလးေရးလုိက္ ေတာက္တုိမယ္ရေလးေတြ ေကာက္လုပ္လုိက္ျဖင့္ အခ်ိန္ကုိ ျဖဳန္းေနလုိက္သည္.
.......................အေမ့ကုိ.........ဘယ္လုိ စကား စရ ရင္ ေကာင္းပ..............................
ယုတ္စြအဆုံး..ငါ့သား...ထမင္းစားေတာ့ေလ...ဟုပင္ မဆုိ....ထုိေၾကာင့္ က်ေနာ္ဘဲ အေမ့ကုိ စကားမရွိစကားစရွာ ကာ ေခၚလုိုက္တယ္...
.........................................အေမ........................................
..............ဟဲ့...ဘာတုန္း.......
...................အေမ....ဘာလုပ္ေနတာလဲ.....
.................ဆန္ျပာေနတာေပါ့ဟဲ့................ငါ့သားက...ဒီေန ့ ...ထူးထူးဆန္းဆန္းဘာျဖစ္ေနတာလဲ.................အေမ့စကားေၾကာင့္ က်ေနာ္ အားတက္ရပါသည္။
အေမရယ္..အေမ..သားအေၾကာင္းကုုိ ..မသိေသးဘူး..
သား....ခံစားေနရတာေတြကုိ အေမ..တကယ္ဘဲ..မသိတာလား။။။
က်ေနာ္အေမ့ကုိ ေျပာမယ္လုိ ့အားတင္းေလေလ...စုိးရိမ္စိတ္ေတြက..ပုိလာေလေလ...
က်ေနာ္..စကားပင္ ..မေျပာလုိက္ရ...
ငါ့သား...ဟုိေတာင္ဘက္ရြြာက ...ကုိၾကည္ကုိ ..သိတယ္မုိ ့လား..အေမဆုိသည္။။
သိပါတယ္..အေမ..
ေၾသာ္..ေအးကြယ္..သားရယ္..
နက္ဖန္ခါ..သူ ့သမီးေလး ..မဂၤလာေဆာင္ကုိ..အေမတုိ ့ကုိ...ဖိတ္သြားတယ္ကဲြ ့...
က်ေနာ့္နား၀ယ္..မုန္တုိင္ၾကီး..တုိက္ခတ္သလုိႏွယ္...
ျငိမ္သက္ေနေသာ..ႏွလုံးသားေရျပင္သည္...မုန္တုိင္း၀င္ကာ လွဳိင္းထရျပီေကာ...ကြယ္....