စိတ္ပညာရွင္ေတြရဲ႕ သုေတသနျပဳခ်က္အရ လူတိုင္း လူတိုင္း တစ္သက္မွာ အနည္းဆံုး
တစ္ၾကိမ္ေလာက္ေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတ္ေသလိုက္ခ်င္တဲ႔စိတ္ ျဖစ္ဖူးၾကတယ္လို႕
ဆိုပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ၊စိတ္ညစ္စရာေတြ ပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ႔
အရာမို႔ တစ္ခါတစ္ရံ ဒီလိုစိတ္ ( သတ္ေသခ်င္စိတ္) ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သဘာ၀ေတာ႔
တစ္ၾကိမ္ေလာက္ေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတ္ေသလိုက္ခ်င္တဲ႔စိတ္ ျဖစ္ဖူးၾကတယ္လို႕
ဆိုပါတယ္။ ဘ၀ဆိုတာ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ၊စိတ္ညစ္စရာေတြ ပတ္လည္၀ိုင္းေနတဲ႔
အရာမို႔ တစ္ခါတစ္ရံ ဒီလိုစိတ္ ( သတ္ေသခ်င္စိတ္) ျဖစ္တယ္ဆိုတာ သဘာ၀ေတာ႔
က်ပါတယ္။
အမ်ားအားျဖင္႔ အဲဒီလိုသတ္ေသခ်င္စိတ္က အိပ္ခ်ိန္မွာပိုျဖစ္တတ္ပါတယ္။
တျခားအခ်ိန္မွာက ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ဆင္းရဲဆင္းရဲ ၊ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ညစ္ညစ္၊
မလုပ္မျဖစ္တဲ႔ လုပ္စရာအလုပ္ေတြက လုပ္ေနရတာဆိုေတာ႔ သတ္ေသခ်င္စိတ္ သိပ္
ထင္ထင္ရွားရွား မျဖစ္သာပါဘူး။အိပ္ခ်ိန္မွာက်ေတာ႔ ဘာအလုပ္မွမရိွေတာ႔ပဲအားသြား
တဲ႔အတြက္ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ၊စိတ္ညစ္စရာေတြ တမင္မစဥ္းစားရဘဲ အလိုလို
အမ်ားအားျဖင္႔ အဲဒီလိုသတ္ေသခ်င္စိတ္က အိပ္ခ်ိန္မွာပိုျဖစ္တတ္ပါတယ္။
တျခားအခ်ိန္မွာက ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ဆင္းရဲဆင္းရဲ ၊ဘယ္ေလာက္ပဲ စိတ္ညစ္ညစ္၊
မလုပ္မျဖစ္တဲ႔ လုပ္စရာအလုပ္ေတြက လုပ္ေနရတာဆိုေတာ႔ သတ္ေသခ်င္စိတ္ သိပ္
ထင္ထင္ရွားရွား မျဖစ္သာပါဘူး။အိပ္ခ်ိန္မွာက်ေတာ႔ ဘာအလုပ္မွမရိွေတာ႔ပဲအားသြား
တဲ႔အတြက္ စိတ္ဆင္းရဲစရာေတြ၊စိတ္ညစ္စရာေတြ တမင္မစဥ္းစားရဘဲ အလိုလို
တသီတသန္း ၾကီး ေပၚလာျပီး အိပ္မေပ်ာ္နိုင္ျဖစ္၊စိတ္ဆင္းရဲေလ အိပ္မေပ်ာ္ေလ၊
အိပ္မေပ်ာ္ေလ စိတ္ဆင္းရဲေလနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ႔ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို သတ္ေသလိုက္
ခ်င္တဲ႔စိတ္ေတြ ျဖစ္သြားေတာ႔တာပါပဲ။
အိပ္ရာကနိုးလာေတာ႔လည္း အိပ္ေရး၀၀၊မ၀၀ အိပ္မေပ်ာ္ခင္ကျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ သတ္ေသ
အိပ္ရာကနိုးလာေတာ႔လည္း အိပ္ေရး၀၀၊မ၀၀ အိပ္မေပ်ာ္ခင္ကျဖစ္ခဲ႔တဲ႔ သတ္ေသ
ခ်င္စိတ္သိပ္မရိွေတာ႔ပါဘူး၊သို႔မဟုတ္ လံုး၀မရိွေတာ႔ပါဘူး။
ဒီသေဘာကို ကိုယ္ကနားလည္ထားရင္ အိပ္ခ်ိန္မွာ အပိုအေတြးေတြ လံုး၀မေတြးမိ
ဒီသေဘာကို ကိုယ္ကနားလည္ထားရင္ အိပ္ခ်ိန္မွာ အပိုအေတြးေတြ လံုး၀မေတြးမိ
ေအာင္အေလ႔အက်င္႔ လုပ္ထားရံုပါပဲ။အေျခအေနအရ ကိုယ္မေတြးေပမယ္႔
အေတြးေတြက အလိုလိုေပၚေနတယ္ဆိုရင္လည္း ဂုဏ္ေတာ္ပြား၊ေမတၱာပို႔၊ ၀င္ေလ
အေတြးေတြက အလိုလိုေပၚေနတယ္ဆိုရင္လည္း ဂုဏ္ေတာ္ပြား၊ေမတၱာပို႔၊ ၀င္ေလ
ထြက္ေလ ရွဳျပီး အလိုလိုအေတြးေပ်ာက္ေအာင္ၾကိဳးစားရမွာေပါ႔။တခ်ဳိ႕ကလည္း
တစ္၊နွစ္၊သံုး၊ေလး ေရတြက္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေအာင္ လုပ္ၾကတာေပါ႕ေလ။ဘယ္လိုလုပ္
လုပ္ အိပ္ေပ်ာ္သြားဖို႔ပဲ အေရးၾကီးပါတယ္။သိပ္လိုအပ္လာရင္ အိပ္ေဆးထေသာက္
လိုက္ေပါ႕။
အိပ္လို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ မေပ်ာ္ေပ်ာ္၊ နိုးေနခ်ိန္မွာ ကိုယ္လုပ္စရာရိွတာသာလုပ္
ေနလိုက္ရင္ ေသခ်င္စိတ္ေပ်ာက္သြားမွာပါ။အေရးၾကီးဆံုးက ကိုယ္႔အလုပ္ကိုယ္လုပ္
ေနဖို႔ပါပဲ။ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာ မလုပ္ရရင္ တခ်ဳိ႕က ေသျပစ္လိုက္ခ်င္ၾကပါတယ္။ေသ
သြားရင္ဘာမွလုပ္လို႔မရေတာ႔ပါဘူး။မေသေသးတဲ႔အတြက္ လုပ္ခြင္႔ရသေလာက္ေတာ႔
လုပ္လို႔ရပါေသးတယ္။ေသရင္ျပီးျပီ။ဘာဆို ဘာမွလုပ္ခြင္႔မရေတာ႔ဘူး။ဒီေတာ႔ ေသ
ပစ္လိုက္မယ္႔အစား ကိုယ္လုပ္ခ်င္တဲ႔ အလုပ္တစ္ခုကို လုပ္နိုင္စြမ္းရိွသေလာက္
ေအာင္ျမင္ေအာင္ လုပ္ေနရံုပါပဲ။ ကိုယ္႔အတြက္ သို႔မဟုတ္ အမ်ားအတြက္ အက်ဳိးျပဳတဲ႔ အဲ႔ဒီအလုပ္ေအာင္ျမင္မွဳနဲ႕ ေက်နပ္ေနလိုက္ရင္ ေသခ်င္စိတ္ေပၚမွာ မဟုတ္ေတာ႔ပါဘူး။
ေသခ်င္စိတ္ျဖစ္တုန္းက သတ္ေသလိုက္ရင္ အခုဆိုေသသြားပါျပီ။ကိုယ္႔ကိုယ္ကို
ေသသြားျပီလို႔ သေဘာထားလိုက္ရင္ မေသခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္သတ္
ေသခ်င္စိတ္ျဖစ္တုန္းက သတ္ေသလိုက္ရင္ အခုဆိုေသသြားပါျပီ။ကိုယ္႔ကိုယ္ကို
ေသသြားျပီလို႔ သေဘာထားလိုက္ရင္ မေသခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။ကိုယ္႔ဘာသာကိုယ္သတ္
မေသလည္း သူဘာသာသူ ခဏေန ေသရင္ေသသြားမွာပဲ၊မေသမွာမပူနဲ႔၊အခ်ိန္မေရြး
ေသသြားနိုင္ပါတယ္၊ အခ်ိန္မေရြး ေသမွာပါ လို႔ ေလးေလးနက္နက္ ဆင္ျခင္လိုက္ရင္
လည္း သတ္ေသျဖစ္မွာမဟုတ္ ပါဘူး။
ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္က ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေသသြားသူေတြကို သတိရလိုက္ရင္လည္း
ေသခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္သြားနိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေသသြားျပီလို႔ သတိထားလိုက္
ကိုယ္႔ပတ္၀န္းက်င္က ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ ေသသြားသူေတြကို သတိရလိုက္ရင္လည္း
ေသခ်င္စိတ္ ေပ်ာက္သြားနိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို ေသသြားျပီလို႔ သတိထားလိုက္
ရင္ လုပ္ခ်င္သေလာက္ေလးပဲလုပ္ေနရတာ၊ လုပ္နိုင္သေလာက္ေလးပဲလုပ္ေနရတာ
အေပၚေက်နပ္ အားရမွာပါ။တိုေတာင္းလွတဲ႔ဘ၀ေလးမွာ ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာေလးလုပ္
ျပီး စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာေနသြားရဖို႔က အဓိကပါပဲ။ ကိုယ္မလုပ္ခ်င္တဲ႔အလုပ္ေတြ၊ကိုယ္
မလုပ္နိုင္တဲ႔အလုပ္ေတြနဲ႔ မနိုင္၀န္ထမ္းျပီး ပင္ပန္းမေနသင္႔ပါဘူး။မနိုင္၀န္ထမ္းရင္
စိတ္ဖိစီးမွဳမ်ားျပီး သတ္ေသခ်င္စိတ္ျဖစ္သြားပါလိမ္႔မယ္။
အလုပ္ေလာဘမၾကီးဖို႔၊ကုသိုလ္ေလာဘမၾကီးဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ကုသိုလ္ေလာဘ
အလုပ္ေလာဘမၾကီးဖို႔၊ကုသိုလ္ေလာဘမၾကီးဖို႔ အေရးၾကီးပါတယ္။ကုသိုလ္ေလာဘ
မၾကီးဖို႔ ဆိုတာက ဒါလည္းကုသိုလ္ပဲဆိုျပီး အကုန္လိုက္မလုပ္ဖို႔ေျပာတာပါ။ကုသိုလ္
အလုပ္ကေတာ႔ အျမဲလုပ္ေနရမွာပါပဲ ။ကုသိုလ္စိတ္ကေတာ႔ အျမဲျဖစ္ေနရမွာပါပဲ။
ေနာက္ဆံုးေပါ႔ေလ ..ဘယ္လိုမွစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ႔လို႔ သတ္ေသေတာ႔မယ္ဆိုရင္
လည္း ေသခါနီးေလး၀ိပႆနာေတာ႔ အားထုတ္လိုက္ဦးမယ္ ဆိုျပီး ကိုယ္ရွုမွတ္ေန
ေနာက္ဆံုးေပါ႔ေလ ..ဘယ္လိုမွစိတ္မထိန္းနိုင္ေတာ႔လို႔ သတ္ေသေတာ႔မယ္ဆိုရင္
လည္း ေသခါနီးေလး၀ိပႆနာေတာ႔ အားထုတ္လိုက္ဦးမယ္ ဆိုျပီး ကိုယ္ရွုမွတ္ေန
က်နည္းနဲ႔ တရားေလးေတာ႔အားထုတ္ၾကည္႔လိုက္ပါဦး။သီဟာေထရီမလို လူမေသပဲ
ကိေလသာေသျပီး ရဟႏၱာ ျဖစ္မသြားဘူးလို႔ ဘယ္သူေျပာနိုင္မွာလဲ။ရဟႏၱာ မျဖစ္
လည္း ေသာတာပန္ေပါ႕၊ေသာတာပန္မျဖစ္လည္း ျဖစ္ပ်က္ ဥာဏ္ ေပါ႔။ျဖစ္ပ်က္ဥာဏ္
မရ လည္း စိတ္ေအးခ်မ္းသာမွဳေပါ႔။ တရားအရသာေတြ႔ျပီး စိတ္ေအးခ်မ္းသြားျပီဆိုရင္
ေသခ်င္စိတ္ရိွမွာ မဟုတ္ ေတာ႔ပါဘူး။ စိတ္ေအးခ်မ္းသာေနပါလ်ွက္နဲ႔ ဆံုးျဖတ္ျပီးသား
မျပင္ေတာ႔ဘူး ဆိုျပီးေတာ႔ေတာ႔တကယ္မေသခ်င္ပဲ အတင္းမေသလိုက္ပါနဲ႔ေနာ္။
ရခဲတဲ႔လူဘ၀နွေမ်ာစရာႀကီး။ျပီးေတာ႔ ပါဏာတိပါတအကုသိုလ္လည္းျဖစ္ဦးမယ္ေလ။
သူမ်ားကိုသတ္မွ ပါဏာတိပါတ မဟုတ္ဘူး။ကိုယ္႔ကိုယ္သတ္လည္းပါဏာတိပါတ ေနာ္။
တကယ္ေတာ႔လူေသဖို႔ထက္ ကိေလသာေသဖို႔က ပိုအေရးၾကီးပါတယ္။ကိေလသာ
ေသရင္လူလည္းမေသခ်င္ေတာ႔ပါဘူး။ ကိေလသာမေသလို႔သာ လူကေသခ်င္ေနတာ
ပါ။ တကယ္ဆို ကိေလသာေသရင္ လူမေသခ်င္ေတာ႔တာေတာင္မဟုတ္ပါဘူး။ ကိ
ေလသာေသရင္လူမေသေတာ႔တာပါ။အရင္ဘ၀ က ကိေလသာေတြေၾကာင္႔ ဒီတစ္
ဘ၀ေတာ့ေသဦးမယ္...၊
ဒါေပမယ္႔.....
ေနာက္ဘ၀ မရိွေတာ႔တဲ႔အတြက္ ေသစရာ လူ ဆိုတာကိုမရိွေတာ႔လို႔လူမေသေတာ့
ပါဘူး။ ကိေလသာေသရင္ ရဟႏၱာ ျဖစ္၊ ရဟႏၱာျဖစ္ေတာ႔ ေနာင္ဘ၀မရိွ၊ ေနာင္ဘ၀
မရိွေတာ့ဘယ္ေတာ႔မွမေသ.....၊ကိေလသာေသလို႔ေနာင္ဘ၀ မျဖစ္ေတာ႔ရင္ ဘယ္
ေတာ႔မွမေသရေတာ႔ပါဘူး။ေသျခင္းတရားက အျပီးတိုင္ လြတ္ေျမာက္သြားပါျပီ။
အရွင္ဆႏၵာဓိက (ေရြႊပါရမီေတာရ)
No comments:
Post a Comment